Iluzje to dramat rosyjskiego reżysera i dramatopisarza Iwana Wyrypajewa. Czwórka ludzi, bez imion, po prostu pierwszy i drugi mężczyzna, pierwsza i druga kobieta, wychodzą na scenę po to, żeby opowiedzieć o życiu dwóch par małżeńskich. Przerywają sobie nawzajem, bawiąc się w grę typu: dokończ historię… Historia nigdy się nie wydarzyła, pary nigdy nie istniały. Scenografia też jest iluzją, w której aktorzy, jak oderwane od pewnej całości trybiki stwarzają z kolei iluzję dialogu. Mówią o miłości, a dotykają samotności, izolacji, niespełnienia, tęsknoty, powierzchowności życia. Każdy z bohaterów ich opowieści ma swoją projekcję rzeczywistości, której raczej nie zderzają ze sobą, a prowadzi to do tego, że… „oddychając własnymi wyziewami, ulegamy złudzeniom” (Sylwia Plath).