„Wdowy” Sławomira Mrożka to teatr absurdu, w którym przeglądamy się jak w krzywym zwierciadle. Bo to sztuka o odwiecznych, trudnych, wielokrotnie zmieniających i rujnujących życie cechach człowieka. Próżność, zazdrość, pycha, narcyzm. Czasem zazdrość potrafi zaburzyć zdrowy rozsądek i zmienić perspektywę, sprawiając, że najbardziej znienawidzona kochanka męża staje się najbliższą przyjaciółką w nieszczęściu.

A próżność i zadufanie w męskim wydaniu to wybuchowa mieszanka, odbierająca uważność i rozwagę, co w efekcie prowadzi do smutnego końca walki kogutów. Bo problemy są nie wtedy, gdy mamy wybór spośród dwóch możliwości, a dopiero kiedy na horyzoncie pojawia się ta TRZECIA.
TRZECIA – to początek, a czasem koniec wszystkiego. Modliszka, kochanka, ego-zwierciadło człowieka.
Będzie śmiesznie i strasznie. Zabawnie i poważnie. Wzruszająco i zimno. Czyli samo życie.