Dziady. Widowisko Adama Mickiewicza w adaptacji Teatru Hybrydy UW to próba przywrócenia rytualnego charakteru dziełu wieszcza, łączącego praktyki chrześcijańskie i pogańskie, które otrzyma nieoczekiwaną oprawę. Studenci UW biorący udział w spektaklu pochodzą z Białorusi, Ukrainy, Armenii, Syrii i Polski. Dzięki tej wielokulturowości, skupionej w jednym kręgu religii chrześcijańskiej, pokażemy, jak bardzo „Dziady” są współczesne, sięgają do aktualnych problemów związanych z odrzuceniem, alienacją, podziałami społecznymi, wszechogarniającym hedonizmem, a nawet tożsamością płci.

Antropolog i kulturoznawca prof. Leszek Kolankiewicz w książce „Dziady. Teatr święta zmarłych” wskazuje na oczywiste paralele między rytuałem opisanym przez Mickiewicza a afrykańskim kultem opętania. Legendarny reżyser i teoretyk teatru Jerzy Grotowski oparł swoje poszukiwania teatralne na rytuałach voodoo z Haiti. On także dostrzegał wiele podobieństw w polskich i haitańskich wierzeniach i zwyczajach. W czasie haitańskiego obrzędu bóstwo Loa opętuje swojego jeźdźca. Dzięki opętaniu jeździec przekracza swoją fizyczność, ograniczenia ciała i płci. W naszej adaptacji w osoby o różnej fizyczności i płci wstępują mickiewiczowskie bóstwa Loa: Józio, Widmo, Ptaki, Dziewczyna. Nad całością panuje Guślarz, a finał zdominuje duet Dziewic.